اولین پستم رو به معرفی فیلمی در ژانر مورد علاقه ام یعنی علمی – تخیلی اختصاص میدم 
فیلم علمی – تخیلی Galaxy Quest یکی از خنده دارترین فیلم های علمی – تخیلیه که تا حالا دیدم. کارگردان فیلم چندان شناخته شده نیست، ولی بازیگران مشهوری مثل تیم آلن، آلن ریکمن، سیگورنی ویور و سم راکول توش حضور دارن. شالوده فیلم هجو سری علمی – تخیلی معروف Star Trek ه، و خیلی هم هوشمندانه این کار رو انجام داده. هر چند بدون درک ارجاعاتش به سری ST هم هنوز فیلم خیلی خوب و خنده داری محسوب میشه.
داستان فیلم درباره یه گروه هنر پیشه یه سری فضایی کالت به نام Galaxy Quest ه که 18 سال پیش کنسل شده (سری مورد بحث خیالیه البته) و هواداران سرسپرده زیادی داره، به طوری که هنوز Convention هایی براش برگزار میشه و هوادارنش در لباس های مبدل برای دیدن بازیگران ناموفق و بی انگیزه اش و امضا گرفتن ازشون جمع میشن. در این گیر و دار یه گروه موجود فضایی با ظاهر زمینی ها، به دیدن فرمانده این گروه تخیلی به نام جیسن نزمیت میرن و ازش خواهش می کنن که نقش فرماندهی اونا رو بپذیره و با دشمنشون مذاکره کنه. نزمیت که هنوز از شب قبل خماره و فکر می کنه این هم جزو برنامه دیدار با هوادارنه، باهاشون میره و سر از یه سفینه فضایی واقعی در میاره، سفینه ای درست مشابه همونی که توی سری Galaxy Quest نشون داده میشه. به زودی متوجه میشه که این موجودات فضایی – ترمین ها – که چیزی به نام دروغ و فریب رو نمی شناسن، تصور کردن که این سری تخیلی یه مستند تاریخیه و این گروه بازیگران واقعا فرمانده و متخصص هستن. برای همین یه سفینه درست مشابه سفینه سری ساختن و در اختیارشون قرار دادن تا این گروه بتونن از نژادشون در برابر دشمن بیرحمشون حفاظت کنن. نزمیت که بالاخره داره طعم هیجان و اهمیت واقعی رو می چشه، بقیه بازیگران اصلی گروه رو هم به سفینه میاره و ماجراجویی شروع میشه …
فیلم یه جورایی یادآور مریخ حمله می کند تیم برتون ه، با همون روش استفاده از تمام کلیشه های ژانر علمی – تخیلی و در عین حال به تمسخر گرفتنشون؛ تم اصلی فیلم یعنی حضور یه سری هنرپیشه در یه موقعیت واقعی و خطرناک، و الزامشون به اینکه در قالب کاراکترهاشون در شو فرو برن و اعمال مشابه انجام بدن، موقعیت های خیلی مضحکی ایجاد می کنه که خیلی هم خوب از کار در اومده.
فیلم ارجاعات فراوانی هم داره به سری Star Trek. یه سری از ارجاعات شامل این موارده:
- مشابهت بیشتر کاراکترهای اصلی، حتی تا حدی مشابهت زندگی هاشون با زندگی بازیگران سری ST. مثلا اونجایی که جیسون نزمیت که نقش فرمانده رو داره به طور اتفاقی می شنوه که دو نفر دارن کل سری و هوادارانش و به خصوص خود نزمیت و منفور بودنش بین هم بازی هاش رو مسخره می کنن، درست مشابه اتفاقیه که برای هنرپیشه نقش کاپیتان در سری St، یعنی William Shatner افتاده.
- غول سنگی و موارد جانبی اون سکانس، از جمله پیرهن در آوردن فرمانده که توی ST زیاد تکرار میشه (هر چند غول سنگی توی ST جزو موارد حذف شده اس)
- شکل سفینه فضایی که مشابه ابزار ارتباطی استفاده شده توی سری ST ه
- تغییر شکل ترمیَن ها از فرم اصلی به فرم انسانی
- تم موسیقی اصلی که یادآور تم معروف سری ST ه
- دستگاه امگا 13 که ارجاعیه به ذره امگا با توانایی مشابه در سری ST
- شماره سریال سفینه فضایی NSEA Protector یعنی NTE 3120، که حروف اختصاری Not The Enterprise هست (Enterprise اشاره اس به سری Star Trek: Enterprise)
- فاصله زمانی نشون داده شده توی فیلم بعد از پایان شو 18 ساله، درست مشابه فاصله زمانی بین سری اولیه Star Trek و دنباله اش سری Star Trek: The Next Generation
- سوخت موتور سفینه گوی بریلیومی ه (بریلیوم عنصر چهارم جدول تناوبیه)، در حالی که سوخت سفینه در سری ST از مشتقات لیتیوم ه (عنصر سوم جدول تناوبی)
- صحنه دعوای نهایی بین لازاروس و تگرت وام گرفته شده از صحنه های مشابه بین کاپیتان کرک و اسپارک ه در سری ST
و …
چند تایی هم ارجاعات غیر Star Trek ی جالب توی فیلم دیده میشه، از جمله اشاره گوئن (سیگورنی ویور) به اینکه به خاطر بازی در سری Galaxy Quest یه نقش کوتاه در یکی از فیلم های وودی آلن رو رد کرده؛ و جالب اینجاست که سیگورنی ویور در اوایل دوران بازیگری اش واقعا یه نقش کوتاه در فیلم آنی هال داشته.
مورد دیگه اسم شخصیت منفی فیلم – موجود فضایی ای به نام Sarris – از نام Andrew Sarris منتقد گرفته شده که مارک جانسون تهیه کننده فیلم باهاش خورده حساب شخصی داشته
غیر از طنز قوی و جذاب فیلم که بهترین مشخصه اشه، کاراکترهای جالبش رو هم باید به لیست نکات مثبتش اضافه کرد. شخصیت تلخ و بی حوصله لازاروس خیلی جالبه، ترمین ها هم با اون حالات غیر انسانی و صداهای عجیبشون خیلی خوب پرداخت شدن، ولی باحال ترین شخصیت فیلم کاراکتر سم راکول ه، یه سیاهی لشکر توی شوی اصلی به اسم Guy که خیلی زود می میره، و انقدر بی اهمیت بوده که حتی اسم فامیلی نداره 
فیلم قرار بوده خیلی تلخ و تیره تر و خشن تر از این حرف ها باشه، ولی بعد نظر سازنده ها عوض شده و با تدوین مجدد تاکید رو روی بار کمیک ماجرا گذاشتن.
این فیلم، فیلم ویژه و فوق العاده ای به حساب نمیاد، اما دیدنش به خصوص برای طرفدارای پر و پا قرص ژانر علمی – تخیلی حتما خالی از لطف نیست.
آوای ستاره دوردست 